Kocaeli ile Van Arasında Fark Yok # Yaşadıklarımız Aynı

Şu ana kadar tüm Türkiye'yi üzen deprem ile ilgili bir şey yazmadım.Önemsemediğim için yazmadığım anlaşılmasın.Van'daki dramları gördükçe aklıma hep 1999 depremi geliyor.Her çığlık atanı gördükçe, korku dolu gözlerle bakanları görünce, ağlayanları görünce kendimi görüyorum.1999 depreminde hiçbir yakınımı kaybetmedim ama çevreyi gezerken şahit olduklarım bana yetmişti.Sanki ben de yakınlarımı kaybetmiştim.

Van'da artçı sarsıntılar olduğundaki korkularını gördüğümde aklıma gündüz meydana gelen bir artçı sarsıntıda binaların üstüme geldiğini hatırlarım.10-15 yaşındaki çocukların ağlayarak yakınlarına sarıldığını gördükçe binaların üstüme geliyormuş hissine kapılıp korktuğum ve babamı gördüğüm anda yanına gidip sıkıca sarılıp ağladığım günü hatırlıyorum.

Yani orada depremden etkilenenleri anlayabiliyorum.O insanlara uzaktan baktığınızda bazı şeyleri fark edemeyebilirsiniz ama yanlarına gittiğinizde, gözyaşlarını gördüğünüzde, çığlıklarını duyduğunuzda, çaresizliklerini hissettiğinizde durumun ne kadar vahim olduğunu anlarsanız.Gölcük depremi ve Düzce depremini yaşamış biri olarak Van'daki insanlarımızın ne kadar endişeli olduklarını anlayabilyorum.Bilmiyorum ne kadar gerçekleşir ama umarım yaralarını çabuk sararlar.Kocaeliler olarak senelerce toparlanamadık.Umarım Van'ın toparlanması daha kısa sürer.

Son olarak birrkaç isimden bahsetmek istiyorum.Depremlerde mucizeler her zaman vardır.Van'daki depremde de bazı mucizeler oldu.Mucizenin kahramanları fotoğraftaki Yunus ve 54 saat sonra beton yığınlarının altından çıkarılan Serhat...İkisi de yaşlarına rağmen dayandılar, hayata tutundular ama maalesef ikisi de aramızdan ayrıldılar.Ölüm her zaman kötüdür ama bu iki çocuğun ölümü beni çok etkiledi.Çünkü 1999 depreminde ben de Onların yaşındaydım.Eğer ben enkaz altında olsaydım o yaşımda Onlar kadar dayanır mıydım bilemiyorum.Yunus'u ve Serhat'ı gördüğümde 1999'da yaşadıklarım gözümün önüne geliyor ve bu iki çocuğun aramızdan ayrılışlarına bir kez daha üzülüyorum.

Aslında daha fazla uzatmak istemiyorum.Çünkü ne kadar yazarsam yazayım içimdekilerim bir türlü bitmeyecek.Depremde hayatlarını yitiren vatandaşlarımıza baş sağlığı diliyorum.Yaralılanlara geçmiş olsun diyorum.Kolay değil ama bir an önce toparlanmak gerekiyor.Zira o enkazları gördükçe insanların moralleri daha da bozulacaktır.Yıllarca Kocaeli'de yaşayanlar bizlerin olduğu gibi...